Przygotowując obchody 35-lecia Centrum Fotografii Krajoznawczej PTTK w zeszłym roku czuliśmy ogromną wdzięczność.
Wdzięczność dla tych wszystkich ludzi, działaczy PTTK, twórców, fotografów – którzy pojawili się na naszej drodze i dzięki, którym nie byłoby nas, naszej siedziby i naszych przebogatych liczących ponad 200.000 zbiorów fotograficznych.
Szczególne miejsce w naszym sercu zajął Fryderyk Kremser. Pierwszy i wieloletni przewodniczący Komisji Fotografii Krajoznawczej ZG PTTK. Wybitny artysta, działacz i pomysłodawca założenia CFK – specjalistycznej, centralnej jednostki PTTK, której celem miało być przechowywanie i zabezpieczanie cennego dorobku fotograficznego i krajoznawczego.
Niestety życie pisze zaskakujące scenariusze. Fryderyk Kremser odszedł niespodziewanie, a jego dorobek liczący wiele tysięcy negatywów, odbitek, plansz wystawowych, pamiątek został zniszczony na skutek powodzi tysiąclecia, która miała miejsce w Opolu w 1997 roku. Na szczęście w Łodzi zachowało się ponad 500 prac artysty.
Dziś po wielu miesiącach prac digitalizacyjnych i archiwizacyjnych mamy przyjemność pokazać Wam mały wycinek tej twórczości.
Czujemy ogromną radość i wzruszenie… tym większe, że podczas obchodów 50-lecia Komisji Fotografii Krajoznawczej ZG PTTK w Opolu poznaliśmy Waldemara Kremsera – syna Fryderyka, który przez lata nie miał świadomości o istnieniu tych zbiorów.
Takie spotkania, jak to, nadają naszej pracy sens i umacniają nas w przekonaniu, jak ważne jest zachowanie tego cennego dorobku dla przyszłych pokoleń, jak ważne – zachowanie pamięci o wybitnych jednostkach, rodzinnych historii, obrazów, które mają ogromną wartość artystyczną, dokumentalną a dla niektórych sentymentalną.
Mamy nadzieję, że z każdym rokiem nasza cyfrowa kronika CFK będzie się powiększać i, że te unikatowe fotografie, które leżą w szufladach naszego archiwum doczekają się właściwej oprawy.
Tymczasem zapraszamy do oglądania!
https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/zespol/-/zespol/167997

Na fotografii Michalina Kraszkiewicz, Waldemar Kremser, Sylwia Nowak oraz Joachim Sosnowski – dzięki któremu ocalało część zalanych w Opolu zbiorów. Sfotografowani stoją na tle budynku dawnej pracowni artysty, na którym wisi, odsłonięta w dniu 15 czerwca 2024 r., tablica pamiątkowa poświęcona Fryderykowi Kremserowi, powieszona przez organizatora obchodów 50 lecia KFK ZG PTTK – Oddział Regionalny PTTK Śląska Opolskiego.

Początkowo 𝐍𝐨𝐰𝐚 𝐇𝐮𝐭𝐚 miała być samodzielnym miastem.
Nowa Huta została włączona w organizm Krakowa jako dzielnica w 1951 r. Była budowana jako oddzielne miasto, według indywidualnie opracowanego planu z jasno określonym porządkiem urbanistycznym.
Jako zabytek stanowi ślad pamięci i historii minionych czasów. Jest przykładem miejsca, które przeszło próbę czasu i zachowało swoje pierwotne walory przestrzenne mimo zróżnicowanego zarządzania i spontanicznego rozwoju.
Nowa Huta jest cennym i najlepiej zachowanym założeniem urbanistycznym i architektonicznym epoki socrealizmu w Polsce oraz w Europie Środkowej. Służy jako przykład dla zrozumienia wartości dziedzictwa powojennego modernizmu i postmodernizmu.
Nową Hutę wyróżniają ciekawe i cenione wśród badaczy architektury XX wieku realizacje, będące głównie sztandarowymi przykładami architektury socjalistycznej.
Zespół architektoniczny i urbanistyczny dzielnicy Nowa Huta został uznany za #pomnikhistorii.
Więcej informacji publikujemy na stronie #ZabytekPL.

Koło Przewodników miejskich i terenowych PTTK im. A. Chodyńskiego w Kaliszu zaprasza na sobotnie spacery z przewodnikiem. W każdą wakacyjną sobotę o godzinie 12:00 będziemy czekać na głodnych wiedzy o Kaliszu mieszkańców miasta oraz turystów. Spotykamy się w Oddziale PTTK przy ul. Targowej 2.

W dniach 10 – 14. 06. 2024r. odbyła się kolejna wycieczka organizowana przez RPK Elbląg, oraz Komisję Krajoznawczą i Przyrodniczą działające przy PTTK Oddział Ziemi Elbląskiej. Cykl wielodniowych wycieczek organizowanych już od wielu lat nosi wspólny tytuł „Poznajemy Parki Narodowe Polski”. Tym razem wybraliśmy się w Góry Stołowe. W ciągu pięciu dni poznawaliśmy tereny Parku Narodowego i okolic.

Wyjazd rozpoczęliśmy od podróży w te bardzo odległe od nas zakątki naszego kraju, oraz od poznania Pani Ani właścicielki naszego miejsca zakwaterowania. Niezwykła to osoba, bardzo życzliwa dla gości, która na zawsze zostanie w naszej pamięci. A w myśl powiedzenia „Przez żołądek do serca” Pani Ania serwowanym menu całkowicie zawładnęła naszymi sercami. Byliśmy w Kudowie Zdroju, gdzie w Czermnej poznaliśmy Kaplicę Czaszek i znajdujący się obok kościół, potem Muzeum Kultury Ludowej Pogórza Sudeckiego i Ekocentrum. Kolejną miejscowością były Duszniki Zdrój, a w nich Muzeum Papiernictwa i na zakończenie dnia Walim i Sztolnie Walimskie.

W sztolniach niestety spotkaliśmy się z bardzo niegrzecznym i nieprofesjonalnym zachowaniem przewodnika. Pan oprowadzający ciągle na nas pokrzykiwał i ciągle coś mu się nie podobało, był nieprzyjemny i arogancki. Mieliśmy wrażenie że jesteśmy grupą rekrutów a dowódca chce się na nas wyżyć. Pan chyba pomylił profesje! Kolejny dzień poświęciliśmy na całodniową wędrówkę po górach. Poznaliśmy Skalne Labirynty Błędnych Skał, „Skalne Miasto” na Szczelińcu Wielkim oraz Skalne Grzyby. Była to piękna wędrówka z niezwykłymi krajobrazami  i widokami po drodze.

Na następny dzień mieliśmy zaplanowane zwiedzanie Kłodzka, gdzie poznaliśmy Tajemnice Twierdzy Kłodzko, oraz Muzeum Ziemi Kłodzkiej.

Po przerwie na kawę i zimne napoje, bo było bardzo gorąco udaliśmy się do Wambierzyc. Zwiedziliśmy Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin i Patronki Ziemi Kłodzkiej, oraz Ruchomą Szopkę.

Ostatni dzień wyjazdu był dniem powrotu do Elbląga. Podczas całej wycieczki z wyjątkiem Walimia mieliśmy szczęście do bardzo dobrych profesjonalnych przewodników, dzięki którym poszerzyliśmy naszą wiedzę o zwiedzanych terenach, oraz miło spędziliśmy czas wycieczki. Wszędzie spotykaliśmy się z niezwykłą życzliwością i chęciom pomocy w potrzebie i serdecznym uśmiechem na twarzy. Dziękujemy za to wszystkim, których spotkaliśmy na trasie naszej wycieczki.

II RAJD LASEM WINIARSKIM przeszedł do historii. Najlepsza okazała się ekipa ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Kaliszu z opiekunem Panią Renatą Urbaniak .
Wszyscy uczestnicy rajdu spisali się na medal
Proboszcz parafii na Winiarach przygotował grochówkę, która po przebytych kilometrach smakowała wybornie
Było mi niezmiernie miło wędrować z Wami
Szkoła Podstawowa nr 6 w Kaliszu
Szkoła Podstawowa nr 9 w Kaliszu
Szkoła Podstawowa nr 17 w Kaliszu
Szkoła Podstawowa nr 2 w Kaliszu Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy w Kaliszu