W tym roku Dzień Architektury Drewnianej odbędzie się aż w 12 województwach.
Zabytki drewniane to niestety niezwykle kruche świadectwo historii, na naszych oczach znikające z krajobrazu kulturowego. Pracownia Terenowa Centrum Architektury Drewnianej NID od trzech lat działa w celu powstrzymania postępującego procesu degradacji i niszczenia tego zasobu. Zobaczcie, jakie zabytki drewniane w Twojej okolicy będą dostępne do zwiedzania. Zapraszamy również do udziału w pokazach, prelekcjach i spacerach – w komentarzu znajdziecie link do wybranych wydarzeń w ramach #DAD2024

Często w czasie wakacyjnych wojaży słyszymy pytanie: Tak właściwie to gdzie jest Warmia, a gdzie Mazury? Poniżej zamieszczona mapka ładnie to pokazuje. Warmia ma kształt przypominający trójkąt, a Mazury kształtem przypominające rogalik otulają Warmię z dwóch stron.

Informacją ze strony Świat Zabytków

Jeden z pięciu prawosławnych klasztorów męskich w Polsce. Monaster został ufundowany przez Aleksandra Chodkiewicza przed 1497 rokiem.
W okresie, gdy administrowanie klasztorem przejęli bazylianie, kompleks wraz z zabudowaniami został rozbudowany. Bazylianie wstawili do cerkwi monasterskiej nowe, barokowe wyposażenie. W 1643 opat Nikodem Szybiński zamówił dla niej nowy trzyrzędowy ikonostas ze zwieńczeniem. Było to jedno z najwybitniejszych barokowych dzieł tego typu w regionie. Między 1642 a 1652 rokiem w głównej świątyni klasztoru znalazły się również cztery ołtarze boczne.
W 1764 spisany został inwentarz wyposażenia klasztoru, który wykazał, iż wówczas wspólnota była w dobrej sytuacji materialnej. Wspólnota kilkakrotnie wchodziła w konflikt z unickimi metropolitami kijowskimi. W 1778 roku, przez osiem lat trwał konflikt o wybranie przełożonego, niestety, w tym czasie, założenie klasztorne znacznie zubożało.
Klasztor w Supraślu wsparł finansowo powstanie kościuszkowskie, zaś jego drukarnia publikowała uniwersały władz powstańczych. Zaangażowanie zakonników w polskie powstanie narodowe stało się przyczyną ograniczania działalności wspólnoty przez władze zaboru pruskiego, w którym Supraśl znalazł się w wyniku III rozbioru Polski. W Prusach główna cerkiew klasztorna stała się katedrą unickiej diecezji supraskiej. W 1796 majątek wspólnoty został skonfiskowany przez władze pruskie.
W 1824 klasztor w Supraślu został ponownie objęty przez Kościół prawosławny. Część zabudowań monasterskich pełniła już wówczas inne niż pierwotne funkcje. W pierwszych latach po przywróceniu klasztorowi pierwotnego wyznania we wnętrzu jego świątyń dokonano znaczących zmian, które miały wyeliminować z niego unickie elementy. Usunięcie ołtarzy bocznych i organów zostało źle przyjęte przez miejscowych wiernych. Do odnowy monasteru znacząco przyczynił się archimandryta Mikołaj Dołmatow, przełożony klasztoru od 1881.
W 1915 mnisi udali się na bieżeństwo, zabierając ze sobą całe ruchome wyposażenie klasztoru. latach 1939–1941 monaster został zdewastowany przez kwaterujące w nim wojska radzieckie. W cerkwi św. Jana Teologa została urządzona kuchnia, zaś w głównej świątyni – kuźnia. Żołnierze wynieśli z budynku ikony i zniszczyli barokowy ikonostas. Zachowane oryginalne fragmenty polichromii „freski z Supraśla”, obecnie eksponowane w klasztorze, w pałacu archimandrytów.

Informacja ze strony Tomasz Palubicki.

Pamiętajmy o nich wystawmy wodę!

W sobotę miało miejsce oficjalne otwarcie nowych murali w Kaliszu. Wszystkie znajdują się pod adresem Regionalna Pracownia Krajoznawcza w Kaliszu ul. Łódzka 29a. Zdobią 4 ściany stacji trafo.
W otwarciu muralu udział wzięli m.in. Starosta powiatu kaliskiego Jan Adam Kłysz, Pani Naczelnik Wydziału kultury i sztuki, sportu i turystyki Pani Grażyna Dziedziak, Konserwator zabytków w Kaliszu Pan Tomasz Talar.
Obecni byli członkowie oddziału PTTK im S. Graevego w Kaliszu, a także mieszkańcy miasta. W uroczystości wziął udział pomysłodawcą murali Grzegorz Walkowiak, a także członek honorowy PTTK: Zdzisław Kobyłka.
Po oficjalnym otwarciu w nawiązaniu do postaci Stefana Szolca- Rogozińskiego poczęstowano gości egzotycznymi owocami, kotlecikami z soczewicy i pieczonymi plantanami, a także pastą z avokado. Smaku dopełniły soki z tapioką. Osoby ceniące sobie tradycyjne smaki mogły skosztować bigosu i kiełbasek z grilla. Pomysł o wykonanie potraw afrykańskich to dzieło trzech PTTK-owskich muszkieterek: Olimpii Piątczak, Wacławy Maląg i Małgorzaty Walczak-Kubiak.